doğru kişi olmak

İlişki bazında ele alırsak kişiden kişiye göre değişen bir kavramdır. Bazı insan için hayatının en büyük hatası olurken bazı insan için o hep aradığı mükemmel insan oluverirsiniz. Mesela çevreme soracak olursanız ilişki yaşanacak, bu olgunluğa sahip, doğru kararlar alabilen biriyken eski sevgilimin arkamdan hiçte iyi konuşmadığına yemin edebilirim ama kanıtlayamam.

Bazıları 'doğru kişi yanlış zaman' der ama öyle değil. Doğru kişinin yanlış zamanı olmaz doğru kişiyse zaten olması gereken zamanda olur. Bulunması gereken yerde tam zamanında olur sizi sarıp sarmalar. O yüzden yanlış insanları zamana göre doğru kişi yapmayın zira doğru kişi geleceği zamanı da gideceği zamanı da bilir.

herkes kendine göre doğru kişi. hatta bana göre de öyle. değişim, gelişim; istek ve tutkunun, çaba ve emekli eseridir. ahaha tanımlamaya bak :d neyse istek ve tutku karşılıklı bir çekim oluşturduğu takdirde olmazların olduğu anlar yaşanır. bunu hepimiz muhakkak yaşamışızdır. bazen ne yaparsanız yapın olmamasının nedeni de yukarıdaki şeylerle alakalı yani. şimdi soracaksınız: "sivricim senin işler ne alemde?" sivrinin zımparası olsa ilk kendini ovalleştirirdi...

Doğru kişi için doğru kişi olunur.

Kime göre neye göre

doğru kişi olmak diye bir şey yoktur keza doğru diye bir terim yoktur,

İnsan insana iyi gelmeli, gelmeyecekse hiç gelmemeli. Doğru kişi olduğu gibi o kişiye de sizin doğru kişi olmanız gerekir. İnsanlar birbirinde dinlenebilmeli.

Bugüne kadar bir kişi tarafından bile doğru düzgün sevilememişsem, biri kişinin bile aklına gelen ilk kişi olamadıysam hatayı da biraz kendimde ararım doğru insan olmayabilir miyim diye.

Bulunulan yere göre değişkenlik göstermekle beraber eğer kadın-erkek ilişkisi bazında konuşmak gerekirse hayatıma giren her kadın bana ‘doğru kişi’ gözüyle bakmıştır. İstisna var mı? Hayır kesinlikle yok. Maalesef ki yok. Hatta durum öyle bir boyuttaki beyaz skandalım olmak için başvuran kadınlar ile kendime harem kurabilirdim. Beyaz skandaldan ziyade daha ‘doğru’ kadınlardan söz etmek gerekirse dediğim gibi hepsi doğru kişi sandı beni. Değilim. Kesinlikle değilim hemde ama anlatamıyorum. Kimisi beni doğru kişi sandığı için hayatını erteledi, kimisi hayatının hatasını yaptı. Ha şöyle de garip bir durum var ki onca kadın arasından sadece bir kişiden beddua yedim. Düzeltemedim de pek. Sarhoş olduğum bir gece aradım açmadı, mesaj attım helallik istedim. Bedduası tutmuştu. Geçti gitti artık dedi ama geçip gitmemişti biliyorum. Kendi vicdanımı rahatlatmaya aradım o kadar da bencilimdir. Ama garip olan da şu ki bencilliğimin farkına varamıyor hayatıma girenler. Durum öylesine vahim ki hayatlarının darbelerini yeseler benden yine ‘İrbiz öyle bir insan değil’ , ‘İrbiz öyle yapmak istememiştir’ , ‘Kafası karışık onun biliyorum ben’ vari cümleler kuruyorlar. Nerden biliyorsun demeyin. Meraklıyımdır ben öğrenirim bir şekilde. Kimisi yüzüme de söyler. Neyse işte işin özeti asla doğru kişi olmadım ve muhtemelen bu saatten sonra da asla olamam ama tüm eyşanların, tüm nalanların ve daha nicelerinin hayatından geçen ‘aslında doğru kişiydi’ diye geriye dönüp bakacağı ama aslında hayatlarını mahvetmiş olan birisiyim. Kendimi de satmaya çalışmıyorum bu arada yanlış anlaşılma olmasın. Hepsine de belli ederim yanlış kişi olduğumu ama yine de doğrı kişi sanıyorlar işte. Sadece bir kişiden vazgeçebildim onu ‘ben’ yanlışına sürüklemeden. Vazgeçtikten sonra yaptıklarımı farketti ve ona geri döndüğümde korkuyla yaklaştı bana. Meraklı ve korkulu. Merakının üstesinden gelmesi için uğraştım biraz. İşe yaradı mı? Eğer bir gün yazarsam öğreniriz. Zaten bu hesap başlı başına yanlış kişi olduğumu aşikar kılan bir hesap ama ne yaparsın. Haberleri yok ki yazdıklarımdan. Gören olursa yazdımlarımı normal karşılar ama tarihleri kontrol ederse sıkıntı biraz.

Kime göresi, neye göresi oturulup tartışılır elbet ama bence belli bir normu var bu olayın. Hani karakter dediğimiz şeye sahipse bir insan ve toplum genelinde karaktersiz diye adlandırılacak çizgiye ulaşmamışsa doğru insandır bence. Sonuçta hepimiz insanız, şaşarız, beşeriz ve hiç birimiz mükemmel değiliz. Hata ve yanlışlarımız elbet olacaktır ama dediğim gibi karaktersiz olmak başka bir şey. Mesela ikinci nefertiti nicki yazarımızın (#4601466) numaralı entirisinde bahsettiği insanlar bana göre (aslında toplum nezdinde) karaktersiz insanlardır. Ben olamadım ya da olmadım öyle insanlardan. Birisini bırakın cinsel ilişki için zorlamayı hiçbir şey için zorlayamam ben. Çünkü zorla yapılan şeyi istemem, bir kıymeti yoktur benim gözümde. İsterim ki birisi benim için bir şey yapacaksa bunu içinden gelerek yapsın. Gelelim ikili ilişkilere... Ben hep kendimce doğru insan olmak için çabaladım. Ne kadar oldum, ne kadar doğruyum bu tartışmaya açıktır elbet ama karşıma çıkan yanlış insanlara rağmen onlar gibi olmadım, olamadım. İlişkilerimde hep seven, ilgilenen, sadık, saygılı, koruyucu ve fedakar oldum ama buna rağmen hep terk edilen ya da aldatılan taraf oldum. Mesela lisede bir kız arkadaşım vardı. 4 yıl birlikte olduk. Bu süreç zarfında onu hiç dudağından öpmedim. Kendi kendime hep "Acaba öpsem nasıl bir tepki verir, acaba bu durum onu kaybetmeme sebep olur mu?" diye sorguladım. Sonra baktım sorunun cevabı bende değil muhatabına net bir şekilde sordum. Bana böyle bir şey yapmam halinde kafama çantayı yiyeceğimi söyledi. Bende onun bu cevabına istinaden bir daha bu konuyu aklımdan bile geçirmedim. Sonra bu kız üniversitede kendisini dudağından öpen bir erkek bulduğu için benden ayrıldı. O gün çok acı bir tecrübe ile öğrendim, kadınların aslında her söylediklerinin söylemek istedikleri olmadığını. Keşke dedim o da bana benim ona olduğum kadar açık ve net olsaydı da onu öpen erkek ben olsaydım. Belki bugün evlenmiş bile olabilirdik... Baktım hep bu işin sonu böyle gidiyor hatayı kendimde aradım, çok sorguladım. Eğer benim davranış biçimim hatalıysa ve doğru olanı sadık olmamak, çok üzerine düşmemek, bağlanmamak, fedakarlıktan kaçınmak gibi şeylerse ve ben sırf bunları yapmadığım için kaybeden oluyorsam ben de böyle olayım o zaman dedim. Yapamadım, böyle bir insan olamadım. Sonra beni seven böyle sevsin dedim ve olduğum gibi davranmaya devam ettim. 37 yaşıma kadar çektiğim onca acı, döktüğüm onca gözyaşından sonra rabbim karşıma birisini çıkardı. Sanki bana çektiğin onca acıya rağmen doğru insan olmaktan şaşmadığın için sana bu hediyeyi gönderdim der gibi. Şimdi 41 yaşımda hayatımın baharını yaşıyorum, çok şükür. Bizler maalesef bizim için neyin hayır, neyin şer olduğunu bilmiyoruz. İstediğimiz bir şey olmadığı zaman dünyamız başımıza yıkılmış gibi davranıyoruz ama rabbim bizi bizden daha iyi biliyor. Doğru insan olmaktan şaşmayanın karşısına er ya da geç mutlaka onun gibi doğru bir insan çıkarıyor. Bu yüzden hayatınızdaki yanlış insanları hayatınızdan çıkarın ya da bırakın onlar sizi yarı yolda bırakıp başka bir yolculuğa başlasınlar. Siz o yolculuğa bir gün doğru insanla çıkacağınız umuduyla onu aramaktan vazgeçmeyin...

Doğru kişi diye aradığınız mükemmel insan bir anda karşınızda oluvermez. Hemen hemen ortak şeylerden hoşlandığınız veya dünyaya yakın pencerelerden baktığınız biriyle tanışırsınız ve aylar boyunca birbirinizle vakit geçirerek zamanla o yönde kaynaşır ve aynı dili konuşmaya başlarsınız. Ve asla bir mükemmel kişi değildir,tartışmalar ve anlaşmazlıklar her zaman olur ancak birbirinize karşı anlayışla yaklaşıp problemlerinizi de atlatabiliyorsanız tebrikler nurtopu gibi bir ilişkiniz oldu.

doğru kişi olup, doğru kişiyi bulana kadar hep yanlış kişiyiz